میرزا محمد علی صائب تبریزی در سال 1592 میلادی آدرس مسجد توفیق مشهد ( 1016 هجری قمری ) در تبریز چشم به جهان گشود و در سال 1676 میلادی در اصفهان وفات یافت. صائب تبریزی را بعد از مرگ در گلشن فردی خودش دفن کردند.
در زمانه زندیه و قاجار، این گلشن رو به ویرانی بنیان و از محلة عباس آباد تنها نامی باقی مانده بود و بس، البته سکوئی در ضلع شمالی گلشن ویران باقی بود و عموم گرد آن انباشته شده، دعا می‌خواندند که به قبر آقا دارای شهرت بود. قبل از آنکه بنای آرامگاه ساخته خواهد شد، بنابر دلایل نامعلوم، جزو موقوفات مسجد لنبان رزرو مسجد توفیق مشهد به اکانت می‌آمد
والی وقف جهت بهره برای مسجد، گلشن را اجاره داده بود و مستأجر، قفل بزرگی بر در گلشن زده و هیچ کس حق ورود به آن را نداشت. در سال 1317 مرحوم مدرس جلال همائی این جای را حفاری کرد و سنگ قبر صائب و سایر افراد را پیدا کرد در واقع تا قبل از سال ۱۳۱۷ هیچ کس از وجود مقبرۀ صائب تبریزی خبر نداشت.
غبار آلزامیر حتی برای دو قرن میتواند چنان پرده بر خواطر برافکند که هیچ تاثیر و آدرس از آنچه روزی بوده میباشد باقی نباشد. آرامگاه این شعر سرا نامی که صرفا دو قرن پیش, از دیار خاکی لبریز کشیده و رفته میباشد به باد بیماری آلزایمر ودیعه گردیده بود
در سال 1328 مرحوم احمد دست شماره مسجد توفیق مشهد چین معانی در مسافرت به اصفهان از جریان مطلع شد و بعد از رجوع به طهران با ساخت‌و‌ساز هرج و مرج در دولت ها علمی، ادبی و سیاسی، جریانی را به پا کرد که سبب شد وزیر تمدن وقت، جهت مرمت آرامگاه دستوری صادر مبادرت نماید.
مدرس حسین معارفی اصفهانی، نقشة بنای حرم صائب تبریزی را پیاده سازی کرد و به طهران ارسال کرد. آن نقشه با حیث مهندس محسن فروغی فرزند ذکاء‌الملک کامل شدن شد و بعداز چهار سال ساختمان آرامگاه در سال 1346 تمام شد.
برای ایجاد کرد حرم صائب تبریزی ، حدود هفتصد هزار تومان هزینه شد که یک هشتم آن را اصفهانیان عشق و علاقه‌مند اهدا کردند و سایر را انجمن ملی پرداخت. مقرر بود که بهره برداری آرامگاه مقارن با تشکیل کنگرة باستان شناسی (اردیبهشت ماه 1347) صورت بپذیرد، البته معین نشد چرا و به چه استدلال تا نیمة مهر 1347 به عقب افتاد.
متاسفانه عدم بازرسی صحیح مسجد طالقانی مشهد به‌این آرامگاه صائب تبریزی سبب ساز به از در بین رفتن قسمت هایی از آرامگاه گردیده‌است.
معماری کاخ خورشید